Ciasteczkowy potwór

Piątkowy wieczór miło jest uczcić, więc oczywiście to zrobiliśmy. Oprócz standardowego piątkowego Carcassonne upiekłam trochę ciastek. O ich jakości świadczy fakt, że oszczędny zazwyczaj w słowach i użyciu słodyczy P. pożarł sporą porcję z opanowaniem godnym Ciasteczkowego Potwora, wydając przy tym dźwięki artykułowane i pełne zachwytu.

Przepis jest amerykański (Martha Stewart? The Kitchn? niestety już nie pamiętam). Używałam go kilka razy, a tym razem wzbogaciłam o korzenne przyprawy i powstało coś bardzo dobrego, zimowego, zdecydowanie niedietycznego i genialnego z kawą.

Biorąc pod uwagę, że w sobotni poranek lubię słuchać radia, a właśnie trwa audycja polityczna, to z kawy mogłabym spokojnie zrezygnować na rzecz mleka, albo rumianku. Ale miało być o ciastkach, nie o polityce, prawda?

• 2 i 3/4 szklanki mąki (oryginalny przepis mówi o cups, więc ok. 30 dkg),
• 1 i 1/2 szklanki cukru,
• 1 czubata łyżeczka proszku do pieczenia,
• 1 płaska łyżeczka soli,
• 220 dkg masła,
• 2 i 1/2 łyżeczki cynamonu,
• 1 łyżeczka imbiru w proszku,
• 1 łyżeczka przyprawy 5 smaków,
• 1/2 łyżeczki roztłuczonego angielskiego ziela,
• 1 jajko,
• piecyk rozgrzany do170 stopni z termoobiegiem.

Mąkę i wszystkie przyprawy zmieszałam razem w miseczce. W drugiej misce roztarłam  masło z cukrem, aż zmieniło kolor (jakbym miała makutrę, byłoby znacznie szybciej i wygodniej), a potem dodałam do tego jajko i tarłam dalej, aż zrobiła się jednolita masa. Zajęło to pewnie z 10 minut. Potem stopniowo dosypywałam suche składniki i mieszałam dalej, aż wsypałam wszystkie i mogłam zagnieść ciasto rękami. Zrolowałam ciasto w dwa wałki i podzieliłam każdy na 18 kawałków, z których zrobiłam kulki, lekko spłaszczyłam i ułożyłam po 9 na wyłożonej papierem do pieczenia blasze i piekłam niecałe 20 minut. Pierwsze pożarliśmy jeszcze na gorąco...

A dziś rano obudziliśmy się w promieniach słońca. To miłe spotkanie po paru tygodniach niewidzenia!