Revenons à nos moutons: chutney rabarbarowy

Nie dało się wcześniej. Zastanawiam się, jak to robią Prawdziwe Blogerki Kulinarne - dwie notki w tygodniu? Ze zdjęciami? Przepisami? Regularnie? KIEDY???

Revenons à nos moutons.

Trzy tygodnie temu oficjalnie skończyła się wiosna. Na Północy pojawił się rabarbar. Spróbowałam rabarbarowego chutneya - dobry, ale jakby za mało intensywny. Zrobiłam własną wersję. Smakuje mi, jest pikantny, cierpki, cudownie komponuje się z brie i wędliną. Mam z niego wielką frajdę.

Wzięłam:

• 1,5 kilograma rabarbaru (już po obraniu)
• 0,6 kg cebuli
• 0,6 kg cukru trzcinowego
• 200 ml octu jabłkowego
• 2 płaskie łyżki cynamonu
• 1 płaską łyżkę goździków
• 5 ziaren ziela angielskiego
• łyżeczkę tłuczonego chili

Rabarbar obrałam i posiekałam na około półcentymetrowe plasterki (konkretnie malakser to zrobił). To samo z cebulą - drobno pokrojona rozgotuje się prędzej. Włożyłam do garnka, zasypałam cukrem, podlałam octem. Goździki i angielskie ziele roztłukłam drobno w moździerzu, dołożyłam do owoców, gotowałam aż się nie rozpadły wszystkie - na małym ogniu. Potem odparowałam trochę wody, bo był za rzadki, w sumie pewnie 3h gotowania razem. 

Zapakowałam w słoiki, zapasteryzowałam w piekarniku (słoiki na blachę, mają się "piec" pół godziny w 120 stopniach, potem stygną spokojnie w piekarniku trochę, wyjmuję, odwracam, studzę na kratce)

Kilka słoików powędrowało w dobre ręce, a kilka zostało i będzie nas cieszyć zimą. Z tego samego rabarbaru zrobiłam też konfiturę z prawdziwą wanilią, ale to zupełnie inna historia!